Η Ταβέρνα : ένας διαχρονικός τρόπος ψυχαγωγίας για τους Έλληνες

     

Του μαθητή της  Α΄ Λυκείου Καραΐσκου Βασίλη

Μαζί Βάρναλης, Τσίρκας και Παπαϊωάννου.

       Είναι αλήθεια πως ο ελληνικός λαός υπέστη μία πληθώρα αλλαγών , άλλοτε επίπονων και βάναυσων  και άλλοτε προοδευτικών ,μα κάθε φορά έβρισκε τρόπους εκτόνωσης και διασκέδασης. Πρωταγωνιστικό ρόλο στο πολιτιστικό προσκήνιο κάθε περιοχής αποτελούσε η πατροπαράδοτη λαϊκή ταβέρνα. Αυτή ήταν που στάθηκε δίπλα στον Έλληνα μετά από κάθε δυσκολία και η παρουσία της έδινε ζωή και ελπίδα στους ανθρώπους με την ζεστασιά και την ανθρωπιά που εξέπεμπε. Ήταν το σημείο αναφοράς όλων ,ανεξαιρέτως, εκεί όπου δηλαδή τα άτομα μοιραζόταν καημούς και εμπειρίες σε ένα κλίμα αλληλοϋποστήριξης .

        Αρχικά οι ταβέρνες ήταν συνήθως τοποθετημένες σε πιο απόμακρα μέρη κυρίως σε υπόγεια ,μακριά δηλαδή από τον κόσμο  και την επιρροή του. Καθώς έμπαινες συναντούσες ένα κόσμο τελείως διαφορετικό όπου τα πράγματα που τους ένωναν ήταν περισσότερα από αυτά που τους χώριζαν. Ήταν ένας υγρός και μικρός χώρος με χωμάτινο πάτωμα και βαρέλια με κρασί διάσπαρτα .Αργότερα βέβαια όπως είναι λογικό οι ταβέρνες  εκσυγχρονίζονται τόσο σε εξοπλισμό όσο και στον χώρο. Οι τοίχοι διακοσμούνται  με φιγούρες κανταδόρων , θέματα από την ελληνική μυθολογία  και γενικότερα  εκπέμπουν έναν αέρα καθαριότητας και ανανέωσης . Φεύγουν από τα υπόγεια και εγκαθίστανται σε παλιά κτήρια με αυλές κάνοντας τες προσιτές στο  ευρύτερο κοινό. Ακόμα, σηματοδοτείται και η είσοδος γυναικών και οργανοπαικτών κάθε είδους στις εγκαταστάσεις της ταβέρνας.

Με το πέρασμα των χρόνων  η ταβέρνα αλλάζει και προσαρμόζεται στις ανάγκες της κάθε περιόδου. Ποτέ δεν έμεινε στάσιμη με τον τίτλο της μουσειακής γωνιάς της περιοχής μα πάντα βρισκόταν στο κέντρο της διασκέδασης και της κοινωνικής ζωής των κατοίκων. Στάθηκε δίπλα  στον Έλληνα σε πολύ δύσκολες στιγμές όπως ο πόλεμος ,η πείνα  όχι σαν ένα μέρος τροφής και οινοποσίας μα ως μια  αναλλοίωτη στο χρόνο ιδέα .

Σιγά σιγά  η Ελλάδα μπαίνει στη σφαίρα επιρροής των μεγάλων κρατών με αποτέλεσμα όλο και περισσότερες ξενόφερτες αντιλήψεις και μόδες να κατακλύζουν το πανελλήνιο μερικές από τις οποίες έρχονται να αλλάξουν και τις ταβέρνες. Αυτές όμως δεν είναι πρόθυμες να φιλοξενήσουν τις νέες αυτές αλλαγές,  με αποτέλεσμα σταδιακά να ξεφυτρώνουν τα μαζικά κοσμικά κέντρα (μπουζούκια) έτοιμα να υποδεχθούν τον νέο αμερικανικό τρόπο διασκέδασης .Πλουσιότεροι προτιμούν τα νέα πολυτελέστερα κέντρα  που βρίσκονταν αρκετά πιο μακριά από το κέντρο των πόλεων, με αποτέλεσμα  τα ταβερνεία που βρισκόταν στην καρδιά της να μετατρέπονται σε οινομαγειρεία για εργαζόμενους και τόπους διασκέδασης κυρίως των κατώτερων στρωμάτων. Από αυτά πέρασαν και μεγάλα ονόματα μουσικών καλλιτεχνών στρέφοντας έτσι το βλέμμα του ευρύτερου κοινού που θέλησε να τους θαυμάσει τόσο αυτούς όσο και τις δημιουργίες τους ,ανάμεσα στους οποίους υπήρξαν και άτομα τους πνεύματος όπως και της πολιτικής. Η ταβέρνα έγινε πολλές φορές και κέντρο προεκλογικών συγκεντρώσεων όπου οι υποψήφιοι μάζευαν τους ψηφοφόρους και  είτε  δωροδοκώντας είτε μεθώντας επηρέαζαν την βούληση τους προς το δικό τους συμφέρον. 

       Επομένως διαπιστώνουμε πως η ταβέρνα ήταν ένας χώρος που οι άνθρωποι αφιέρωναν μεγάλο κομμάτι της ζωής τους  και είναι το μέσο διατήρησης της πολιτιστικής μας κληρονομιάς .Σήμερα βέβαια με τους ταχύτατους ρυθμούς ανάπτυξης και εξέλιξης αφήνουμε στο παρελθόν τα ήθη και έθιμα και αρχίζουμε να τα ξεχνάμε. Τα ερεθίσματα που δεχόμαστε καθημερινά μας αναγκάζουν να προσπερνάμε τα ιδανικά μας και να γινόμαστε μέρος του συρμού. Όλα αυτά μας κάνουν πιο επιθετικούς ,ανταγωνιστικούς και εχθρικούς προς τον συνάνθρωπό μας, κάτι τελείως διαφορετικό από αυτό που συνέβαινε λίγα χρόνια πριν , όταν για να διασκεδάσεις δεν χρειαζόσουν ένα σωρό από συσκευές και ειδικά διαμορφωμένους χώρους παρά μόνο μια καλή παρέα λίγο κρασί και μουσική, πράγματα τα οποία συναντούσες σε μια ταβέρνα.